เรื่องเม้าท์เบื้องหลังงาน TV (1)

โดนนายบอนนำไปเม้าท์เพลินละ...ขอบรรเลงเองซะที...คริ คริ....
แต่อยากให้นายบอนแซวแบบยกหน้าจอมาหน้าบล็อกเหมือนเดิมนะคะ

เรื่องเม้าท์เบื้องหลังงาน TV (1)


เป็นเรื่องที่ฉันก็ประหลาดใจในตัวเองเหมือนกันนะ
ที่จู่ๆ วันหนึ่ง ฉันได้รับโทรศัพท์บอกว่า ฉันได้รับเลือกให้ทำรายการทีวี
หลังจากประหลาดใจมาแล้ว 1 ปีเต็ม ที่ฉันได้ทำรายการวิทยุ
วันที่ได้รู้ว่าจะได้ทำรายการทีวี เป็นประโยคต่อเนื่องมาจากคำบอกเล่าว่า
รายการวิทยุต้องปิดฉากแล้วนะ...อสมท.เอาคลื่นคืน

หนูได้ทำวันสุดท้ายคือศุกร์นี้...
แล้วจันทร์ต่อไปหนูต้องไปทำรายการทีวี (ข่าวร้าย ของชีวิตฉันมักมาพร้อมๆ กับข่าวดี)

‘หน้าอย่างหนูนี่นะ...ออกทีวีได้เหรอคะ’
‘ได้ซิ...ผู้บริหารเราประชุมกันแล้ว ว่าหน้าหนูออกทีวีได้...’

หลังจากนั้น ฉันก็ได้ใช้ชีวิตอีกรูปแบบหนึ่ง ในแวดวงข่าวความงามข้ามทวีป...(ฮ่า)


picture by pijika.


ซ ้ายนี่แหละ pijika / พญ.ชัญวลี ศรีสุโข (แขกรับเชิญ) / พี่บี วัลวิภา โยคะกุล /รศ.ดร.กุลธิดา ธรรมวิภัชน์ หรือ ดร.ปุ้ย...พิธีกรคู่หู (ที่เหลือกันแค่นี้ในวันนี้)

ก่อนที่จะไปเจาะลึก แหล่งเม้าท์แตกของสถานี ซึ่งคือห้องแต่งตัวรายการทีวีนั้น
ฉันเคยทำงานมาคนละเรื่องเชียว---รึว่าคล้ายกันแต่เป็นเบื้องหลัง
งานแรก เป็นนักข่าว เศรษฐกิจ /
นักข่าวสายการตลาด สายไฮเทค (คอมพิวเตอร์ – โทรคมนาคม)
ต่อไป เป็นผู้จัดการ ที่เอเยนซี่ประชาสัมพันธ์ รับจ้างทำพีอาร์ทั่วไป
หันเหไปอยู่เอเยนซี่โฆษณาเต็มตัวหลายปี
จากนั้น ไปเป็น บก.นิตยสารสำหรับผู้หญิง
แล้วเถลไถลไปเป็นผู้จัดการฝ่ายโปรโมชั่นเพลงค่ายเพลงดัง
กลับมาเป็น บก.นิตยสารบันเทิง / บก. นิตยสารประเภทตกแต่งบ้าน
ต่อมาได้เขียนนิยาย เขียนหนังสือ พิมพ์เป็นเล่มๆ ของตัวเอง
จึงพบมิติใหม่ เลิกทำงานประจำ มาเป็นฟรีแลนซ์ รับจัดงานแถลงข่าว งานออกาไนซ์ทั่วไป
และเขียนหนังสือขายไปเพลินๆ


ตอนนั้นฉันคิดว่า หมดแล้วความใฝ่ฝัน ได้ตะกายฝันที่ตัวเองใฝ่ไว้เต็มสตรีม
ฉันเรียนจบด้านหนังสือพิมพ์ - ประชาสัมพันธ์ ได้ทำงานตามที่เรียนมาเป๊ะๆ เกินคาด...




มีต่อ....

17 กันยายน 2550 เวลา : 11:47:00




ความคิดเห็นที่ 1
น่ารักทุกคนนะคะ ...มีความสุขกับวันทำงานนะคะ
โดย แอล ... เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 12:24

ความคิดเห็นที่ 2
ยินดีด้วยกับ ท่าน Pijika เป็นอย่างยิ่ง...เหตุว่า มีคนไม่น้อย,ไม่มีโอกาสแม้เพียงเข้าใกล้งานที่ตนเองปรารถนาที่จะได้ทำ
โดย 11arrows เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 13:05

ความคิดเห็นที่ 3
ขอบคุณก๊าบบบบ...คุณแอล....
โดย pi เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 13:37

ความคิดเห็นที่ 4
ช ีวิตเป็นเรื่องไม่แน่นอนค่ะ คุณสิบเบ็ด...(เรียกตามท่านบ่าง) มันแปลกๆ แต่ที่สำคัญเราต้องคว้าโอกาสที่ผ่านมาให้ทัน หากมีโอกาสผ่านมา ฉันมักจะไล่คว้าไว้อย่างนิ่มๆ เสมอ....แต่แข็งทื่อ...เนื่องจากงานที่เราไม่เคยทำนั้น ทำให้ฉันเป็นคนจัดรายการวิทยุแข็งทื่อ จัดรายการ TV แข็งโป๊ก...ในช่วงแรก (อายจัง) /////// และแล้วมันก็ผ่านไปได้...อย่างสมู้ธ...ในตอนนี้....///////// คริ คริ.....
โดย pijika เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 13:41

ความคิดเห็นที่ 5
อ ันนี้ย่อมเชื่อถือฝีมือกันอยู่แล้ว.../ ข้าพเจ้าพอได้เห็นท่านมีความสุขใจ ข้าพเจ้าก็พลอยริษยา เอ้ย! พลอยยินดีไปด้วย...อะ คริ เอ้ย! ฮาฮาฮาฮาฮา...
โดย 11arrows เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 14:25

ความคิดเห็นที่ 6
เชียร์..ครับพี่
โดย S เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 14:28

ความคิดเห็นที่ 7
เ รียนพี่ท่าน อันว่าความสุขนั้น มาชั่วครู่ ความทุกข์มาบ่อยๆ เพียงแต่ข้าไม่ยินดีกับมัน จึงเขวี้ยงมันทิ้งไป...บ่อยๆ เช่นกัน...คริคริ
โดย pi เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 14:30

ความคิดเห็นที่ 8
ข อขอบคุณน้องเอส...ที่มาร่วมเชียร์ น่าจะจัดขบวนเช๊ยร์ลีดงามๆ นุ่งผ้าน้อยชิ้น มาวี้ดบึ้มด้วยนะ...(ด้วยความระลึกถึงจิตใจผู้ชม เช่นท่านสิบเบ็ด---จะได้กระชุ่มกระชวย...) คริ คริ...
โดย เจ้าบ้านเอง เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 14:32

ความคิดเห็นที่ 9
ป อม ปอมเกิร์ล หนะหรือ? นั่นหนะ ข้าพเจ้าหาแยแสสนใจไม่...ข้าพเจ้าล้วนเรียบๆ ร้อยๆ อยู่ในโอวาท...เอ้ย! อยู่ในศีลในธรรม...ถ้าเป็นของ Dallas Cowboy หละจะมีเหล่อยู่เล็กๆน้อยๆ...แฮ่ม!
โดย 11 > เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 14:42

ความคิดเห็นที่ 10
ช่างเปนคนที่มีโชคเรื่องงานอะไรเช่นนี้ โย่วๆ
โดย milo2005 เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 14:42

ความคิดเห็นที่ 11
เรียนพี่ท่านสิบเบ็ด ท่านมักเป็นผู้คาดหวังสูงเสมอ...ข้านับถือในความฝันของท่าน...
โดย pijika เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 14:45

ความคิดเห็นที่ 12
ท่านอาจารย์ไมโล โก้จริงๆ ของข้า...การค้าของท่านเป็นอย่างไรบ้างคะ...เอาใจช่วยนะ...
โดย เจ้าบ้านเอง เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 14:46

ความคิดเห็นที่ 13
...ปณิธาน...แห่ง ฟ้า และนางฟ้า พิจิกา... (ห้ามคิดเป็นกลอนหลีสาว... แต่...มอบให้เพื่อนร่วมอาชีพ...ครับ) @เขาทรายคล้ายแรกปรามาส/// มุสาวาทเวียนวายเขาควายขน/// พอลูกหนักชักสายตากระจะชน/// ก็จะพ้นติฉินสิ้นนินทา/// อันนางฟ้าปีกว่าเพลาอ่อน/// จะโบกว่อนกึ่งอายคล้ายโพ้นฟ้า/// ให้ลิบลับกับใจกำลังพา/// มหรรณพจบธาราห้วงกว้างนับ/// เมื่อว่อนปีกกับเวิ้งฟ้าหาชำนัญ/// พสุธานั่นก็จิบจ้อยร่อยริบจับ/// กำลังปีกก็เพลินเหินพยับ/// ฟ้าให้แคบลงสรรพพลังพล/// แม้บางครั้งไร้ลมไล้ ณ ใต้ปีก/// แม้บางครั้งมิอาจหลีกก็กุศล/// มีบ้าง...ไร้บ้างทางลมบน/// แต่ก็หวังยังเปี่ยมล้นกับฟ้าใจ/// ฟ้าสีฟ้า...ก็ใจ...กับฟ้านี้/// ปีกนางฟ้าถลารี่สักวันใช่// จะพบฟ้าสีฟ้าสัมบูรณ์ใน/// ก็เพราะได้ตั้งปณิธานจะผ่านฟ้า/// เอ๊ะ...วันนี้ ตาบ่าง มากลอน "กำลังใจ"แปลก ๆ ฮา
โดย บ่าง เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 14:53

ความคิดเห็นที่ 14
ข้าพเจ้าตัวเตี้ยแคระ...จะน้อยจะมาก ย่อมต้องหวังสูงเอาไว้บ้าง...อะ ฮาฮาฮาฮาฮา...
โดย 11 > เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 14:58

ความคิดเห็นที่ 15
ดีจังเลยค่ะที่ค้นพบว่าตัวเองชอบอะไร แล้วเวลาทำงานก็จะมีความสุขค่ะ
โดย gibsii เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 14:58

ความคิดเห็นที่ 16
ต ัดบท อินโทร...เขาทรายออก...คุณพิจิกา ไปจ้างช่างเขียนสลักลงกรอบไม้หรือ กระดาษอะไรสวย ๆ ไว้ซีครับ...ถ้ามีโอกาศเจอ...ตัวเป็น ๆ จะเซ็นลายเซ็นกำกับให้...เอาไว้กำกับข้างฝา ออฟฟิศ ให้กำลังใจตัวเอง (อิๆๆ ทำตัวดัง...ไม่ฮา)
โดย บ่าง เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 14:59

ความคิดเห็นที่ 17
เป็นเรื่องน่ายินดีที่ได้ลองอะๆรหลายๆ อย่างคับ เจทำงานด้านเขียนๆ ยังหาโอกาสไปทำอื่นๆ บ้างเหมือนกันคับ ^^
โดย JJ เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 15:03

ความคิดเห็นที่ 18
ป ี ประมาณ 47 ผมเคยร่วมวงในงานกะหมอชัญวลี ศรีฯ แก ติงผมต่อหน้าภรรยา ว่าผมมีอาการติดเหล้าแล้วละเนี่ย ต้องบำบัดแล้วหละ... ตามประสาหมอ ก็ปรารถนาดีนั่นแล...คุณพิจิกาถ้าเจอแกอีกที บอกว่า ผมเลิกกับเขา แล้วครับ ...อีตาบ่างเลิกกับตา"บักจอนชอบย่าง"แล้วน่ะ... เลิ้กกกก...แล้วครับ ผมเลิกกับเขาแล้ว..... คร้าบบบบบบบบบบบบบ.
โดย บ่าง เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 15:05

ความคิดเห็นที่ 19
โ อ ...การค้าของกระผม ไม่ได้เรื่องนะครับ ตอนนี้ ขอหยุด อยู่เฉยๆครับ คุณพิจิการเป็นคนมีความสามารถ และได้ใช้ความสามารถนั้น แต่ผม ดีแต่ฝันไปวันๆ ฮ่าๆ โย่วว
โดย milo2005 เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 16:23

ความคิดเห็นที่ 20
ชีวิตแสนสนุกครับ ;)
โดย kooyik เมื่อ 17 กันยายน 2550 เวลา : 21:26

ความคิดเห็นที่ 21
ส ำหรับคุณบ่าง ทั้ง คห.13, 16 และ 18 ขอบคุณมากนะคะ ที่เขียนบทกวีให้ (อีก) มิบังอาจคิดเรื่องหลีหรอกค่ะ ปูนนี้แล้ว กินข้าวต้มดีกว่า ***** หมายถึงดึกปูนนี้แล้ว ผับปิด เหลือแต่ร้านข้าวต้ม....(ฮ่า) ////// หากเจอกันจะขอลายเซ็นนะคะ....สำหรับคุณหมอหวิว...ชัญวลี นั้น ถ้าเจออีกทีจะบอกให้ค่ะ ว่าคุณเชิดใส่บักจอห์นนี่เดินเล่นไปแล้ว... แต่บอกว่าคุณคือใครล่ะ...คริคริ...
โดย pijika เมื่อ 18 กันยายน 2550 เวลา : 16:40

ความคิดเห็นที่ 22
ท ่านพี่ 11 คะ...จะน้อยจะมาก...ขอให้ได้หวังเอาไว้ค่ะ...หากเจอตัวอุบาทว์ เช่นพวกสาดมาม่าแถว 7-11...มันอาจปากพล่อยปรามาสเปลี่ยนนามท่านพี่ว่า 'เจ้าอย่าหวัง'...อนุมัติให้ท่านพี่ กระโดดรับมาม่าด้วยปากไว้ อย่าให้เสียของ...อย่าให้เสียของ....คริ คริ
โดย pi เมื่อ 18 กันยายน 2550 เวลา : 16:45

ความคิดเห็นที่ 23
ใ ช่ค่ะ คุณ gibsii สุภาษิตจีนบทหนึ่ง บอกไว้ว่า 'ให้ทำงานที่ท่านรัก แล้วท่านจะไม่รู้สึกว่าทำงานตลอดชีวิต...' .........................///// ................. (ประมาณนี้แหละ จำสำนวนจริงไม่ได้ค่ะ)........แค่นี้ก็มีความสุขได้นะคะ
โดย เจ้าบ้านเอง เมื่อ 18 กันยายน 2550 เวลา : 16:47

ความคิดเห็นที่ 24
ค ุณ JJ คะ...เชียร์นะคะ...มีเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่งเขียนไว้ในเฟรนด์ชิป ก่อนเรียนจบมาให้ฉัน ฉันชอบมาก ยังจำได้ทุกวันนี้ เขาเขียนว่า....'อยากได้อะไร ให้ไปหาเอาเอง...' ........//// เป็นคาถาที่แจ่มแจ๋ว เก๋ Good จริงๆ ค่ะ...
โดย เจ้าบ้านเอง เมื่อ 18 กันยายน 2550 เวลา : 16:49

ความคิดเห็นที่ 25
ต อนนี้ฝนตกบ่อยนะคะ คุณ milo2005 ขายของลำบาก ไปเดินซื้อยังลำบากเลย แต่ต้องลองต่อไปค่ะ ฉันเคยไปขายของเปิดท้าย หรือตลาดนัดเหมือนกัน...บางทีไม่ได้แม้แต่ค่าที่...(ฮ่า)....
โดย เจ้าบ้านเอง เมื่อ 18 กันยายน 2550 เวลา : 16:50

ความคิดเห็นที่ 26
ขอให้ชีวิตครูหยิก kooyik สนุกด้วยเช่นกันค่ะ...
โดย เจ้าบ้านเอง เมื่อ 18 กันยายน 2550 เวลา : 16:52


ที่มา http://weblog.manager.co.th/publichome/pijika
17 กันยายน 2550